Herhangi bir canlının yaşama hakkına/alanına saygının kolaylıkla ayaklar altına alınabildiği bir ülkede yaşadığımızın bilincindeyiz. Bu durumun bilincinde olmamız dolayısıyla, pozitife doğru atılan her adımın negatife doğru geri vites yapılan iki adımla karşılık bulması canımızı daha da çok sıkıyor. Sonsuz bir döngü içindeki mehter takımından farkımız yok. Daha da önemlisi, bir gün her şeyin güzel olacağına dair umudumuz var mı? Maalesef bilemiyoruz…

Hemen hemen her gün gündemimizde yer eden kadına şiddetin, son dönemlerde sürekli olarak sürmanşette karşımıza çıkması ile insanlık değerlerimizi milyonuncu kez gözden geçirmeye niyetlendiğimiz günler yaşıyoruz. Milyonuncu kezin son kez olması ve bireylerin birbirinin yaşam haklarını/alanlarını elinden almaya kalkışmadığı günlere uyanmamız, tek dileğimiz olarak baş köşede asılı duruyor.

Brooklyn’li fotoğrafçı Allarie Bartel’in kadına yönelik şiddeti temel aldığı fotoğraf projesi Boundaries’in vuruculuğu, ülke gündemimizle doğru orantılı olarak etkisini arttırıyor. Kadınların hayatın hemen hemen her alanında karşılaşabildiği taciz ve şiddeti minimal bir yaklaşımla ele alan Bartel, duyarlılık aşılayım derken eline yüzüne bulaştıran sanatçıların başaramadığını başarıyor.