Yazının başlığının fazlaca Ekşi Sözlük başlığı gibi koktuğunun farkındayız. Ama mevzu bahis kısa filmi tanımlamak adına daha doğru bir başlık bulamadık. Bazen yaratıcı olmaya çalışmak yerine, doğrudan konuya girmekten iyisi yoktur. Bu da o anlardan birisi…

Dan Woodliff’in yönettiği Still isimli kısa film için dokunaklı veya duygu yüklü gibi kestirme tanımlar kullanırken, karşılaştığımız diyaloğun gerçek hayatın ta kendisinde sık sık karşılaşılabilecek bir durum olmasıyla etki kat be kat artıyor. Bir kadının, gecenin bir yarısı eski sevgilisini aramasıyla birlikte; anılar, pişmanlıklar, mutluluklar ve kayıp umutlar gün yüzüne çıkıyor.

Belki “Artık çok geç…” demenin yerli yerinde olduğu, belki de son pişmanlığın uzatma dakikalarının oynandığı bu tip anları çok iyi tartan Woodliff, ikiye böldüğü ekran gibi izleyenlerin gönül hanelerini de ortadan ikiye ayırmayı başarıyor.

Uzun süren sessizlikler, bazen cümlelerden daha etkili olabiliyor.