Luca Guadagnino bir dünya yaratır da merak etmeden durulur mu? Öyle kolay durulmuyor, en azından kendi adımıza duramıyoruz. Hele de işin içinde Suspiria varsa…
A Bigger Splash ve I Am Love gibi izlemelere doyulmayan filmleriyle ardında uzun vadeli bir hayran kitlesiyle yoluna devam eden Guadagnino için işler bu yıl oldukça yoğun bir tempoda ilerliyor. Halihazırda birbirinden farklı ve birbirinden seçmece, nur topu gibi 3 projesini beklediğimiz yönetmen, önümüzdeki yıl ne yöne baksak karşımıza çıkacak gibi -ki bu da müthiş!
Öncelikle o alışık olduğumuz sıcak renkleri ve samimi dilini, özlediğimiz yerden tutup getirecek gibi görünen Call Me By Your Name, sanatın-kültürün ve yeşilin tam ortasında iki erkeğin keşfetmeye başladıkları yoğun duygular eşliğinde kışımızı yaza çevirme niyetinde. Başrollerini Armie Hammer ve Timothée Chalamet‘in paylaştığı film, 24 Kasım’da vizyona girmeden önce bir söyleşiye katılan Guadagnino, söyledikleriyle kafamızdaki çoğu soru işaretini uçururken başka soru işaretlerine mahal verdi. Yazının sonunda uzunca bir ses kaydı var. Guadagnino anlatıyor, biz dinliyoruz…
Bu sefer daha farklı insanlarla çalışıp daha farklı bir deneyim işleyerek yeni bir şey yaratmak istediğini söyleyen Guadagnino, herhangi bir güç çatışması ya da trajediyi değil, sadece iki insanın hikayesini anlattığı Call Me By Your Name’i birçoklarının aksine bir queer filmi olarak görmediğini, kendince “Yeni doğan bir duygu olarak arzunun güzelliğini, tarafsız ve alaysız” bir dille ele aldığını belirtti. Tanımadığı hislerin eşiğinde, kendini ve asıl istediklerini keşfetme yolunda iki insan izleyeceğiz Call Me By Your Name’de.
Filmin ilk gösterimini yaptığı Sundance Film Festivali’nde yarattığı deprem etkisini dikkate alırsak bu söylediklerini çoktan yerine getirmiş olduğunu söyleyebiliriz. 35 mm film kullanımında zaten harikalar yaratmasıyla bildiğimiz Guadagnino, David Cronenberg’ün filmlerini baştan sona tek bir lensle çekmesinden ilham alarak Call Me By Your Name’de de aynı yoldan gitti. İlk başta konuya yabancılık çektiğini söylese de bu adımın etkisinden çıkamayışını da şu sözleri özetliyor: “Tek lens kullanımı, sinemayı güçlendirdiği gibi bakış açısını da sağlamlaştırıyor.”
Gel gelelim röportajın bizi asıl can evimizden vuran satırlarına, Suspiria’ya…
Dario Argento’nun 1977’de sinema tarihine, oradan da dolaylı yoldan bilinçaltımıza kazandırdığı zamansız korku klasiği Suspiria, doygunlukta sınır tanımayan muazzamlıkta renkleri ve Goblin’in ansızın kulağınızda çınlanıp durduk yere ürküten eşsiz müzikleriyle hepimiz için oldu-olası görsel-işitsel bir şölendi. Bu şöleni 40 yıl sonra, tekrar beyaz perdeye taşımakla yükümlü olan Guadagnino, filmin müzikal evrenini Thom Yorke’a emanet edince hangimizin aklı çıkmadı, hangimizin aklı çıkmayacak?
Guadagnino’yu A Bigger Splash’ten sonra Tilda Swinton ve Dakota Johnson‘la tekrar bir araya getiren Suspiria’nın çekimleri neredeyse tamam, şu an harıl harıl Thom Yorke’un yaratacağı harikalar üzerinde çalışıyorlar. Yorke da daha önce tüm samimiyetiyle bu görevin “dehşet verici” olduğunu, koca bir orkestranın yaratması gerekeni tek başına inşa etmeye çalıştığını belirtmişti. 2018 gibi ses tasarımıyla birlikte görsel efektlerin de biteceğini söyleyen Guadagnino, neredeyse 3 saat sürecek önümüzdeki gerginliğin uyarısını da baştan yapmış oldu: “Korku filmi izlemeyen insanları bile kalkıp sinemaya götürecek bir film yapmaya çalışıyorum; fakat oldukça rahatsız edici olacak.”
Daha önce de yeni yapımın ilkinin aksine önceliğini renk paletine vermeyeceği söyleyerek tepki alan yönetmen, bunun sebebini de şöyle açıklıyor: “Bu suçluluk ve annelik duygularıyla alakalı bir film. Orijinalinin aksine ön planda renkler olmayacak. Soğuk, şeytani ve gerçekten karanlık olacak.”
Elinden geleni ardına koyma Guadagnino! Sen ne çeksen izler, Thom Yorke ne kaydetse dinleriz. Suspiria da gelsin, en yakın zamanda bekleriz!
Luca Guadagnino ile soru-cevap, beraberinde başka hangi belirsizlikleri giderdi merak ediyorsanız aşağıda tam kaydı var. Doya doya dinleyin.