Yaklaşan bahar aylarını fırsat bilen İngiliz folk grubu Stornoway, çayıra çimene koşma arzusunu yansıtmak istediği ikinci albümü Tales From Terra Firma ile karşınızda. İlk albüm Beachcomber’s Windowsill ile 2010 yılında “Beni köyümün yağmurlarında yıkasınlar”’cı folk yaklaşımı sergileyerek başarılı olan Oxfordlu grup, bu sefer işin prodüksiyon kısmını da kendisi ele almış. Lakin işin içine giren Americana ruhu, Stornoway’in işleyen folk çarkına çomak sokarak, Tales From Terra Firma’yı uçurumun kenarına getiriyor.

Şarkı isimlerinden, sözlerine kadar Fleet Foxes’ın pastoral damarını yakalamaya çalışan beyhude bir çaba hakim albüme. Belki de Mumford & Sons’un halihazırda pazarın hakimi olduğunu kabullenip, müziğe farklılık kazandırmak istenilmiş olabilir. Buna rağmen, sıradanlığın ve vasatlığın merkezine doğru hızla yol alıyor Stornoway.

Brian Briggs’in sesinin kış uykusuna yatma isteği uyandırdığı Farewell Appallachia, Simon & Garfunkel’i anımsatmaktan başka bir işe yaramayan The Bigger Picture ve spaghetti western görünümüyle vahşi batıda dört nala doğru koşmaya hazırlanırken, aniden vasat bir lo-fi şarkısına dönüşerek attan düşen Knock Me On The Head, Stornoway’in kendi yoluna koyduğu taşlardan birkaçı. The Great Procrastinator gibi Doğu Avrupa aromalı teatralliği iliklere kadar işleten güzel bir şarkı da mevcut. Ama o da albümün vasatlığı yüzünden arada kaynıyor maalesef.

Kimlik bunalımı yaşayadığı açıkça belli olan Stornaway, Tales From Terra Firma ile arayışında mutlu sona ulaşamayarak belki de o meşhur ikinci albüm sendromunun kurbanı oluyor.