Bu akşam dinleyeceğimiz albümle tombul şişe bira tüketmemiş insan, yarım insandır. Metalci olsun veya olmasın, popüler kültürden nasibini almış herkesin tadına muhakkak baktığı Metallica ve tombul şişe biranın zirve noktası Master of Puppets’tan bahsediyoruz tabii ki de. Trash Metal’in sağnak şekilde yağdığı 80’lerde janranın şekillenmesinde en büyük payı olan albüm, birçok otoriteye göre Master of Puppets. Bizim için de öyle…

Deha müzisyen Cliff Burton’ın yer aldığı son Metallica albümü olması dolayısıyla bile yeri apayrı olan Master of Puppets’la içtiğimiz ve içeceğimiz biranın haddi hesabı yok. O yüzden hemen şimdi kafaya dikmeye başlıyoruz tombul şişeleri.

Metallica’yı Metallica yapan prodüktör Flemming Rasmussen ve grubun 1986’daki buluşması, Don Brautigam’ın elinden çıkma kült kapakla geliyor.

Ride The Lightning albümünde olduğu gibi akustik gitarla albüme başlamayı tercih eden Metallica, Battery ile fırtına öncesi sessizliği resmediyor. 10 yaşından beri ezbere bildiğimiz şarkı sözlerini bağıra çağıra söylerken, kendimizi adrenalini bol bir deneyimle karşı karşıya buluyoruz. Tombul şişe biralar su gibi akıyor…

Her biri birbirinden efsanevi şarkılarla dolu albüm, kendisiyle aynı adı taşıyan şarkıyla metal müzik tarihin marşlarından birini barındırıyor; Master of Puppets. Ballad’ımsı başlayan Sanitarium, beşinci vitesteki gitarlarıyla headbang’den zedelenen nice boyuna sebebiyet veren Disposable Heroes ve tabii ki de Orion…

Cliff Burton’dan miras kalan muazzam basları ile her dinleşininde tüyleri diken diken eden, biraları kafaya diktiren enstrümantal şarkı efsanesi Orion, aradan geçen yılların ardından hala aynı duygu yoğunluğunu yaşatmayı başarıyor.

Açılışı gibi kapanışını da şık yapan albüm, Damage Inc.’le kapanıyor. Ama repeat tuşu yanıbaşımızda olduğu için Master of Puppets mesaimiz kaldığı yerden devam ediyor bizler için.