64 yaşındaki Ayano Tsukimi, nüfusu sadece 37 kalmış bir kasaba da yaşıyor. Tüm sevdiklerini kaybeden Tsukimi yalnızlığını kendi elleriyle yaptığı bez bebekleri kasabanın muhtelif yerlerine yerleştirerek gidermeye çalışıyor. Bir vadinin içerisinde konumlanan kütüğünün kayıtlı olduğu kasabasına da Bez Bebekler Vadisi adını vermiş.

Bu kasaba ileride bir turizm cennetine dönüşür mü bilinmez ama akşam çöktüğünde vadinin iki yakasını bağlayan ve her adımda gıcır gıcır ses çıkaran ahşap köprüden geçerken karşımıza yanakları sarkık bir bez bebeğin çıkmasını hiçbirimiz istemeyiz herhalde.

Bu işe başlamadan önce Tsukimi’ye ilk ilhamı ise babasının bedeni vermiş. Şimdi etrafınızdaki ışıkları söndürün, bir mum yakın ve Tsukimi’nin hikayesine kulak verin: