HBO’nun geçtiğimiz sezon yaptığı en güzel işlerden Westworld’ün gerçekliğimizi sorgulatan konusu, beyin yakan bütün anları, müziklerinin güzelliği ve oyunculuklarının muhteşemliği bir yana, labirent gibi işlenip her seferinde sona bir adım daha yaklaştıran döngüleri bir yana.

Bazı insanlar bu döngülerin tekdüzeliğini görmeyi tercih ederken biz içindeki derin anlamı ve güzelliği bulmayı seçiyoruz.

Dizi temel olarak tekerrür ve manipülasyona dayanıyor. Olay örgüsünün sürekli tekrarı, beklentilerimizin manipülasyonu…

Yinelenen sahneleri her görüşümüzde aslında aynı sahneyi ısıtıp ısıtıp tekrar yemiş olmuyoruz. Her seferinde söz konusu karakterler hakkında daha önceden toplamış olduğumuz bilgiler eşliğinde, karakterin biriktirdikleriyle birlikte bizde birikenler de artıyor. Öngörülerimiz, komplo teorilerimiz ve “Acaba?”larımız her döngüde farklı bir yöne evrilip izleyene başka anlamlar kazandırıyor. Yani Westworld’ü 10 basamaklı bir merdiven olarak düşünürsek her bölümde bir adım daha yukarı çıkıyor, ama ikişer üçer atlayıp zirvede ne olduğunu kolay kolay ilk basamaktan kestiremiyoruz.

Aslında her sabah farklı bir Dolores uyanıyor; daha cin, daha farkında bir Maeve aynı yollardan geçiyor. Her tekrar, bir sonraki  tekrarı kendi içinde birbirine düğümlüyor. Bu pek dolambaçlı yapının bel kemiğini oluşturan döngüler, görsel bir benzerlikten öte labirent gibi işlenen anlatının en derin anlamlarını içeren kilometre taşıdır. 

Michael McLennen, karakterlerde gözlemlediğimiz bu temel daralma ve aydınlanma anlarını bir araya getirdiği Wesworld Loops videosunda, aynı anda tek pencereden çok şeye bakmamızı sağlıyor. Bu yinelenen görüntülerin rahatsızlığını 3 dakikaya sığdırıyor. Bir de Westworld özlemimizi ateşliyor.

Daha sadece ilk katın merdivenlerini çıktık, bakalım ikinci katta daha neler göreceğiz? Zirveye kadar kaç çıkacağız?