Janrlara sığmayıp, kendini kalabalıktan ayıran beş albümlük kariyerinde memleketi olan Los Angeles’a metaforik aşk mektupları yazan Steven Ellison a.k.a. Flying Lotus a.k.a. FlyLo, son albümü ‘You’re Dead!’ ile huzurlarınızda. İsmini birçok şekilde yorumlayabileceğiniz albümü dinledikten sonra reenkarnasyonun müzikal karşılığıyla tanışıyorsunuz. 19 şarkılık albümün her şarkısının sonunda ölen FlyLo, bir sonraki şarkıda bambaşka bir gerçeküstülüğe doğuyor. 30 saniye ile 4 dakika arasında değişen şarkıların ömrü kısa olsa da, ‘You’re Dead!’ albümünün arşivlik olup, ölümsüzlüğe ulaşması garanti gibi…

Müziğin DNA’lara işlendiği bir aileden gelen FlyLo’nun şarkılarında caz saksafoncusu ve bestecisi olan amcası John Coltrane’in ruhunu şad etmek suretiyle kendisine bol bol fatiha okuduğunu görmek mümkün. Janrlar arası slayt geçişlerinde ışık hızına ulaşan ve Dr. Dre hayranı olan FlyLo, modern şehir hayatına bilim kurgu fütürizmini katarak Boyz n the Hood ile Fifth Element’in mash up’ını notaya döküyor. FlyLo’nun şarkıları coğrafya olarak Los Angeles’a, hissiyat olarak Avrupa’ya kayıtlı olsa da insanda sanki hiç bu dünyaya ait değilmiş intibası yaratıyor.

FlyLo, müzik dünyasının gündemini arapsaçına çeviren “Kim bu Captain Murphy?” meselesini, Captain Murphy’nin kendisinin rap ve hip hop sularında yüzen alter ego’su olduğunu açıklayarak 2012’de aydınlattı. ‘Dead Man’s Tetris’ isimli şarkıda FlyLo’nun alter ego’su ve Snoop Dogg’un her daim Burj Al Arab kadar yüksek olan kafası hip hop ve jazz’a flörtöz dakikalar yaşatıyor.

Arka arkaya dinlediğiniz takdirde şarkı geçişlerini fark etmenin pek muhtemel olmadığı ‘Ready Err Not’, ‘Eyes Above’ ve ‘Moment of Hesitation’, uyku öncesi dinlediğinizde ya da meditasyon listenize eklediğinizde amacına ulaşacak şarkılar.

Alice, John ve Ravi Coltrane’e saygı duruşu çakan, tamamı füzyon cazdan oluşan ‘Theme’i dinlerken, mekan kavramından uzaklaşıyor ve kendinizi 20’lerin başında, New York’ta bir caz kulübünde F. Scott Fitzgerald ile koyu bir sohbete dalmış olarak buluyorsunuz.

Arka plandaki piyanoyu bastıran bas ve Kendrick Lamar’ın nefes almadan sıraladığı kelimelerle, ‘Never Catch Me’ şarkısının ara duraklar dışında hız treni gibi ilerleyen hızına yetişmek veya eşlik etmek namümkün…

Albümün son şarkısı olan ‘The Protest’te enstrümantal olarak ilerleyen şarkı tek bir cümleyi misafir ediyor; “We will live on forever”. Cümlenin sonundaki her ‘forever’ ekosunda kendinizi kaybediyor, albümü tekrar tekrar dinlemek istiyorsunuz.

İlk stüdyo albümünün ismine doğum yılı olan ‘1983’i uygun gören FlyLo, son albümünün ismiyle erken emeklilik sinyalleri verip bizi eleştiriyor. İsmindeki ünlemi sonuna kadar hak eden ‘You’re Dead’, FlyLo’nun daha önceki işleriyle kıyas edilemez bir nevi şahsına münhasırlık seviyesinde.