PLAYMATES

PLAYMATES


Jack Ladder And The Dreamlanders


“Nereli olduğunu bilmesek İngiliz belleyeceğiz” klasmanındaki sanatçılara dahil olan Avustralyalı Jack Ladder ve saz arkadaşları The Dreamlanders, 80’lerden ödünç aldıkları sound’ları ile 3 yıl aradan sonra belki de kariyerlerinin en düzgün adımlarını atıyorlar. Esasen Tim Rogers olan ismini müzik sahnesine geçiş yaptığında Jack Ladder alter ego’suyla değiştiren bariton vokali bol keseden sanatçı, grubu The Dreamlanders’la her zaman olduğu gibi aşk ve ölüm hakkında mizahi yönü kuvvetli tespitler yapıyorlar. Bu tespitlerinin şarkı sözleri formundaki en kuvvetli halinden örnekler içeren yeni albüm Playmates, 2011 çıkışlı Hurtsville’den bir beden büyük müzikalitesini ilk şarkısında belli ediyor.

Müziğin zamansızlığının çok iyi yansıtıldığı albüm, her ne kadar 80’lerden fırlamış gibi dursa da aynı zamanda güncel sound’lara da ev sahipliği yapıyor. Hem bugüne hem de düne ait Playmates’in ilk şarkısı hafif oryantal synth melodileri ile temposu yüksek bir başlangıç yapan Come On Back This Way. Kendi kulavarında alıp yürüyen Sharon Van Etten’ın eşlik ettiği şarkının ardından Gary Numan’dan ilham aldığı ve bu ilhamı pozitife çevirebildiği 100 metre öteden belli olan Her Hands sahne alıyor. Altyapıya mikroskopla baktığımız zaman çok çok hafif bir Alphaville sosu da bulabileceğimiz şarkı ile hafif siklet dans manevraları gerçekleştirme şansı yakalıyoruz. Şarkının sözlerine meze olan “Her”ün Jack Ladder için fazlasıyla önemli biri olduğu aşikar.

 

 

Tutkuların meze edildiği şarkı sözleri Jack Ladder’ın şimdiye kadarki en usta işi bestelerine can veriyor. Kim Moyes’in tertemiz prodüksiyonu ise şarkıların yansıtmak istediği düşünce ve hislere bir güzel tercüman oluyor. Gitarın albüm başlangıcından beri ilk kez bu kadar ön plana çıktığı Model Worlds’le synth pop çizgisini bir süreliğine gardıroba kaldıran Jack Ladder, Nick Cave’in alternatif seçimi sesiyle alternatif rock semalarına açılıyor. Tabii ki de 80’ler temelinden kopmadan.

Sound’un kayıttaki en sert haline kavuştuğu ve Ladder’ın vokalindeki efektlerin gitarın cızırtısına eşlik ettiği Reputation Amputation’da bir doz Nine Inch Nails tadı almanız pekala mümkün.

 

 

John Hughes filmlerinin jeneriklerine, mesela The Breakfast Club’ın sonuna cuk oturabilecek, Simply Red klasiği Don’t You Forget About Me’ye yedek olabilecek To Keep & To Be Kept’te Sharon Van Etten’ı bir kez daha konuk sanatçı mazabatasını alırken görüyoruz.

Bas gitar merkez ilçeli, ismindeki Neon Blue’nun aksine kapkaranlık bir sound barındıran şarkı, Playmates’in hafızalarda yer eden işlerinden biri olmayı başarıyor.

Şimdilik dört albümlü Jack Ladder And The Dreamlanders diskografisi, Playmates’in yılın son nefeslerini verdiği şu günlerde güzel bir sürpriz yapıyor ve tamamladığınız “2014’ün en iyileri” listelerine yedek listeden son dakikada adaylığını koyuyor. 80’ler merkez üslü synth/pop ve rock sound’larına karşı susuzluğunuzu gidermek isterseniz, elinizde güzel bir alternatifiniz var.