Telefonunuz ile aranıza 30 cm'lik cetvelden çok mesafe girince kendinizi miyopi gibi mi hissediyorsunuz? Gelen arama ya da mesaj olmasa bile el tiryakiliğinden mütevellit sürekli iPhone'unuzun orta tuşunu taciz ediyor ve şarjınızı mı yiyorsunuz? Gaipten sesler duyup telefona bakıyor; ancak kapı duvarla mı karşılaşıyorsunuz? Şarjınız yüzde 50'nin altına düşünce bir garip oluyor, iş kırmızı renklere varınca panik ataklar mı geçiriyorsunuz? Çalışmak için telefonu sessize alınca "Belki biri aramıştır" diye bakmaktan çalışamaz hale mi geliyorsunuz? Bu sorulardan iki ya da fazlasına cevabınız evetse, telefonu yavaşça elinizden bırakın ve şu cümleyi yüksek sesle tekrarlayın, "Merhaba, ben (buraya isminizi yerleştirin) ve ben bir teknolojikoliğim". 

University of Missouri'de yapılan 'The Extended iSelf: The Impact of iPhone Separation on Cognition, Emotion, and Physiology' başlıklı araştırmaya göre iPhone bağımlıları, telefonlarından ayrı kaldıklarında fizyolojik problemler ve iç sıkıntısı çekiyor, kavrama konusunda zayıf performans gösteriyorlar. 40 kişilik bir grup üzerinde yapılan araştırmada, bireylerden küçük bir kabine girip yapboz tamamlamaları isteniyor. Kabine iPhone'larıyla giren katılımcıların, telefonları ellerinden alınıyor ve araştırmacılar katılımcıların telefonlarını uzun uzun çaldırmaya başlıyorlar. Katılımcıların pek tabii dikkatleri dağılıyor, "Ya dün tanıştığım kız arıyorsa" diye akılları akıllı telefonlarında kalan insanların kalp atışı ve tansiyonu yükseliyor. 

University of Missouri'nin yaptığı araştırmanın başındaki isimlerden Russell Clayton'ın kanısı iPhone kullanıcılarının telefonlarından ayrı kalınca kendilerini eksik hissedip bu durumdan kaçınmak istemeleriyken, tavsiyesi çok basit; iPhone'unuzdan ayrılmayın, çalışmanız gereken zamanlarda yalnızca sesini kısın. 

Telefonun sesi kısık olunca "Seni 12 kez aradım ulaşamadım" tarzı sevgili kavgalarından bihaber Clayton'dan kıskanç sevgililer için bir de kamu spotu bekliyoruz.