Yönetmen: Bradley Cooper. Bu künyeye bir süredir denk gelmeye başladık. The Hangover’ın yakışıklısı neden yönetmenliğe soyundu? Yeni yeni oluşmaya başlayan “Bradley Cooper Sineması” ne anlam ifade ediyor?

“Bir şeyler yönetmek istediğimi her zaman biliyordum,” diye açıklıyor Bradley Cooper A Star Is Born’un tanıtım filminde. “Ve her zaman bir aşk hikayesi anlatmak istedim çünkü bu herkesin ilişki kurabileceği bir şey gibi geliyor.” Sonra bir film daha yönetti. İşlevsel olarak aynı türden bir film. Maestro.

A Star Is Born eziyet çeken bir sanatçı (Cooper’ın canlandırdığı country-rock yıldızı Jackson Maine) ve karısı (Lady Gaga’nın canlandırdığı Ally) hakkında bir aşk hikayesi. Maestro ise biraz daha az acı çeken bir sanatçı (Cooper’ın canlandırdığı Amerikalı orkestra şefi Leonard Bernstein) ve karısı (Carey Mulligan’ın canlandırdığı Felicia Montealegre Cohn) hakkında bir aşk hikayesi. İki filmle üretken yönetmen olmazsınız ama başlıklar değişebilir. A Star Is Born gösterime girmeden önce “yönetmen Bradley Cooper’ın” filmi olarak lanse edilirken, şimdi Netflix‘te yer alan Maestro “bir Bradley Cooper filmi”.

Bradley Cooper filmi, Bradley Cooper’ın oynadığı bir aşk hikayesinin ötesinde nedir? A Star Is Born ve Maestro, bariz anlatı benzerliklerinden daha fazlasını paylaşıyor. Her ikisi de ezberci sinema ritminden yoksun. Aslında müzikal değiller; kimse şarkı söylemiyor. Ama A Star Is Born’da bolca şarkı söyleniyor, Maestro’da ise tüm müzikal aralar zaten büyük hissettiren şeyleri yükseltmek için stratejik olarak kullanılıyor. Tüm bu kareografiye ve diyalogların pat-pat düzenine alışmak biraz zaman alıyor. Cooper’ın karakterleri hızlı, hatta gelişigüzel konuşuyor, ne demek istediklerini anlatmak için zamanları tükeniyormuş gibi tökezliyorlar. Tüm bunların ötesinde, yönetmen Maestro’nun ilk yarısında 1:33 en-boy oranını sonuna kadar kullanarak 1930’larda bir screwball komedisi çekiyormuş gibi bloklar oluşturuyor. Lenny ve Felicia bir partide tanıştıklarında, hızlı bir açıklama yapmak için yan odaya kaçıyorlar, sarhoş arkadaşları aniden ortada belirene kadar profilleri çerçevenin sınırlarında geziniyor.

Cooper’ın her iki filminin de en değerli oyuncusu görüntü yönetmeni Matthew Libatique. A Star Is Born ve Maestro’da işlevsel kötü adamlar yoktur ama eğer kötücül bir güç hissi varsa, o da bakışın gücüdür. Cooper’ın karakterleri gibi ünlü olmak, her an izlenmek demektir. Libatique her iki filmi de kapılardan ya da pencerelerden dikizleyerek, güçlü bir samimiyetle çeker. İzlerken içeri daldığımızı hissediyoruz. 

Cooper’ın niyeti bu tarzın ne kadarını yansıtıyor? Cooper’ın bir yönetmen olarak kendi becerisini kavramak için, etkilendiği isimleri göz önünde bulundurmakta fayda var. Son filmi Maestro’nun yürütücü yapımcılığını Martin Scorsese ve Steven Spielberg üstlenmiş olsa da, bu iki yönetmenin de Cooper’ın çalışmaları üzerinde pek bir etkisi yok gibi görünüyor; Cooper ne Scorsese kadar inatçı bir politikacı ne de Spielberg kadar hüzünlü bir nostaljik. Daha önemli akıl hocaları, 2010’ların ortalarında en sık işbirliği yaptığı iki kişi gibi görünüyor: David O. Russell ve Clint Eastwood.

Russell‘ın manik romantik-komedilerinin modası geçti, ancak onun olay örgüsünün öngörülemezliği Cooper’ın çalışmalarında yaşıyor. Maestro’nun en iyi anı, hararetli bir Şükran Günü tartışmasının ardından Bernstein’ların dairesinin penceresinin önünden dev bir Snoopy balonunun geçtiği görsel şaka olabilir. Çift arasındaki öfke, ikonik çizgi film geçip giderken dile getirilmeden kaynamaktadır. Cooper, New York Times’a yaptığı açıklamada, “Pencerenin dışındaki bu Snoopy onun hayatında bulunduğu yeri temsil ediyor” diyor. Şaka yapıp yapmadığını anlamak zor.

Eastwood filmlerinde ise erkekler, onur ve beklentilerin ağırlığı altındadır. Cooper “aşk hikayelerini keşfettiğini” söylüyor ama Leonard Bernstein’ı canlandırdığı rol, Amerikan Keskin Nişancısı Chris Kyle’ın taşıdığı Amerikan erkeksi sorumluluğuyla daha doğrudan bir ilişkiye sahip. Her ikisi de görev duygusu altında ezilen, dikkati dağılmış kocalar ve Cooper onlara bir içtenlik ve kendilerine karşı refleksif bir inanç veriyor.

Cooper’ın aşk hikayeleri kavramından etkilendiğini söylediği gibi, Cooper’ın her iki aşkı da trajik bir şekilde sona eriyor. Maine bağımlılık ve depresyonla; Bernstein ise gizli eşcinsel arzu ve depresyonla mücadele ediyor. Kadınları onları ayakta tutmak için çabalar ve başarısız olur ama kadere karşı koyamazlar. Cooper’ın iyi niyetli, bağımsız ve parlak performanslı kadın kahramanları her zaman jestlerin içine çökerler; bu da bir Bradley Cooper filmini “Bir Bradley Cooper Filmi” yapar.

Bradley Cooper sadece iki filmle, kendi mikro türünü Oscar’a layık hale getirdi: A Star Is Born 2019’da aday gösterildi ve Maestro hala 2024’ün Akademi adaylarının açıklanmasını beklerken, film Altın Küre’de selamlanmayı başardı. Cooper hak etsin ya da etmesin, değişmek için çok çabalıyor.